PERU
RONDREIS PERU
7 mei 2018
Welkom in een van de grootste landen van Zuid-Amerika: Peru!
Peru is betoverend mooi, een fascinerende bestemming die tot de verbeelding spreekt van iedere cultuur- en natuurliefhebber.
We hebben gekozen voor de 18-daagse groepsrondreis Peru & de Inca’s bij Fox reizen. De route voert ons onder meer langs de Ballestas eilanden met hun overweldigende fauna, langs de mysterieuze Nazcalijnen, de schitterende steden Arequipa en Cuzco, de prachtige natuur en vergezichten in de Colca Canyon, de drijvende rieteilanden in het Titicacameer, de indrukwekkende stad Cusco en de onovertroffen Inca-stad Machu Picchu.
Machu Picchu en de Inca-Trail waren voor ons de hoogtepunten.
Beleef de prachtige natuur, ontdek de boeiende geschiedenis, bezoek de levendige steden en ontmoet de gastvrije bevolking. Peru is machtig, mythisch, magistraal en magisch: meer moet dat toch niet zijn?
Maandag 7 mei
Vandaag vertrekken we naar Peru! We zijn reeds gisteren naar Schiphol gekomen met de trein vanuit Antwerpen. In het NH hotel hebben we een nachtje geboekt zodat we deze morgen in alle rust kunnen inchecken. Het is onze eerste reis vanuit Schiphol en onze eerste vlucht met KLM. We hebben economy comfort geboekt. De belangrijkste extra’s zijn extra beenruimte en een rugleuning die verder naar achter kan. Toevallig zitten we ook op de eerste rij dus we hebben een gigantische beenruimte. Voor een vlucht van 12u30 is dit leuk meegenomen.
Met vlucht KL743 stijgen we om 12:55 u op samen met 22 andere nog onbekende reisgenoten. Het is een voorspoedige vlucht en we landen zelfs vroeger dan voorzien, rond 17:36 u plaatselijke tijd. Na ontvangst van de bagage en het passeren van de douane wisselen gauw al enkele dollars om in peruaanse sol. In de luchthaven worden we opgewacht door Martina, onze reisbegeleidster van Fox. Als iedereen er is reizen we met de bus in ongeveer 45 minuutjes naar hotel Britania in de wijk Miraflores waar we 2 (korte) nachtjes zullen verblijven. In de bus krijgen we al de eerste informatie van Martina. Morgen kan onze reis beginnen. We kijken er naar uit!
Dinsdag 8 mei
Om 08:30 u vertrekken we met de bus voor een rondrit door Lima. Het valt onmiddellijk op hoe chaotisch het verkeer is in deze miljoenenstad. Op één van de vele kruispunten wordt het verkeer geregeld door een politieagente. Gevolg complete chaos. Ze laat steeds dezelfde kant doorrijden. Het is een kakafonie van claxons.
Onze eerste fotostop is bij een enorme gerestaureerde adobepiramide uit de pre-Inca-tijd: de Huaca Pucllana. Vervolgens rijden we naar Plaza San Martin waar we eventjes rondlopen en de sfeer opsnuiven. Plaza San Martín is een uitgestrekte open ruimte in het centrum van Lima met diverse monumenten en belangrijke gebouwen. Midden op het plein staat een niet te missen gedenkteken ter ere van José de San Martín, de bevrijder van Peru. Er heerst een levendige sfeer op de Plaza San Martín, dankzij de muzikanten en andere straatartiesten. Het plein geldt samen met Plaza Mayor als een van de belangrijkste historische gedeelten van de stad. In 1998 werd het door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst.
We rijden daarna naar het Monasterio de San Francisco. Dit klooster is meer dan de moeite waard. De buitenkant is van een aantrekkelijk koloniaal geel verfje voorzien, maar waar het om gaat is het fascinerende interieur, dat vrijwel geheel is uitgevoerd in de geometrische Moors-Andalusische mudejarstijl. Spijtig maar er mogen binnen geen foto’s genomen worden. Bijzonderheden zijn ook de bibliotheek met 25000 in leer gebonden 17e-eeuwse boeken, de kloostergangen met heel mooie muurschilderingen en de catacomben met gesorteerde botten en schedels van vele generaties.
Hierna is het tijd voor koffie. Martina is vandaag jarig en ze trakteert met taart in een gezellig cafeetje.
We wandelen daarna naar Plaza Major. Plaza Mayor is een ruim plein in het oude centrum van Lima dat enkele van de bekendste bezienswaardigheden van de stad herbergt. De gehele noordzijde van het plein wordt in beslag genomen door het Palacio de Gobierno del Perú en aan de oostzijde staat de Catedral de Lima. Midden op het plein staat een enorme fontein, en het is omgeven door verschillende groenstroken en boompartijen. Het is een ruim opgezet voetgangersgebied dat wordt bezocht door inwoners van Lima en toeristen die meer te weten willen komen over de geschiedenis van Lima en even willen ontsnappen aan de hectiek van de binnenstad.
Op de voorhof zijn we getuige van de wisseling van de wacht in paradepas uitgevoerd door soldaten van het Husares de Juninregiment, die zijn uitgedost in het rood met blauw ceremonieel tenue uit de tijd van de onafhankelijksstrijd.
Lunchen doen we in het winkelcentrum Larcomar. Dit mooie winkelcentrum bevindt zich aan de kust. We genieten er van een heerlijke lunch in buffetvorm. We proeven er ook voor de eerste keer ceviche, een schotel met rauwe witte vis in een pittige marinade van limoen- of citroensap, uien en pepers. Heel lekker en voor niet veel geld. We drinken hierbij een lekker peruaans biertje: cusquena.
Daarna wandelen we samen met Kees en Elly naar Parque del Amor. Parque del Amor ligt een beetje voorbij Larcomar. Het Park van de Liefde is gelegen op de kliffen van Chorrillos en heeft een prachtig uitzicht over de baai van Lima. Het is een bijzondere romantische plek, opgedragen aan verliefde stelletjes. Het park is op Valentijnsdag 1993 geopend en is zeer geliefd onder de lokale bevolking. Hoogtepunt is de lange bank met een golvende lijn, versierd met kleurrijke mozaïeken en romantische spreuken van Peruaanse dichters. Het kunstwerk doet denken aan Gaudí in Park Güell in Barcelona. In het midden van het Parque del Amor staat het standbeeld “El Beso” (de Kus) van de Peruaanse kunstenaar Victor Delfin. Het beeld toont twee geliefden verenigd in een intieme kus.
Een t-shirt van het Hard Rock café staat ook nog op onze lijst. Het ligt in een winkelcentrum naast de renbaan, ongeveer 7 km verder, dus we nemen een taxi. De eerste chauffeur vroeg 40 dollar, zakte dan af naar 20 dollar. Maar we hebben hem vriendelijk geweigerd. De volgende die we tegen hielden vroeg 20 sol!! Van een verschil gesproken. We hebben er hem dan 25 gegeven. Toen we een taxi namen aan het Hard Rock café bleek daar de officiële prijs van de taxi’s te staan. Dat was 26 sol.
Om 18u met Martina afgesproken . Ze wil nog wat nuttige informatie delen met de groep. Na een verfrissende douche nog een kleinigheidje gegeten in Parque Kennedy. Vroeg in bed want de wake-up call is om 02:45!!!
Woensdag 9 mei
Door de jetlag is het nog niet te lastig om om 02:45u op te staan. We vertrekken om 03:45 naar de Ballestas eilanden. We willen op tijd op de boot zitten om de ruwe zee in de namiddag voor te zijn, vandaar dit vroege uur. Onderweg stoppen we nog even voor koffie met cake. Op de bus vraagt Martina wat iedereen wil drinken, ze geeft dit telefonisch door en als we er aankomen staat alles klaar. Ze betaalt dit uit de pot waarvoor iedereen 150 euro heeft uitgelegd. Heel makkelijk en zonder tijdverlies. Dit wordt de verdere reis zo geregeld. Om 08:00 zitten we op de boot naar de Ballestaseilanden. De Islas Ballestas worden ook wel de mini-Galapagos genoemd. De eilanden zijn niet voor mensen te betreden en je vaart er alleen tussendoor. Ze bestaan uit grote rotsformaties, grotten en mooie bogen. Het is ongeveer een half uur varen naar de eilanden. Tijdens de tocht heb je een prachtig zicht op de veelzijdigheid van de flora en fauna op de eilanden en er worden volop mogelijkheden gegeven om al het moois vast te leggen op foto. De excursieboten komen betrekkelijk dichtbij de eilanden, zodat je de dieren goed kunt bekijken. Onderweg zie je “El Candelabro” op de helling van het schiereiland Paracas; een gigantische rotstekening van een kandelaar die alleen vanaf zee te zien is. Wie deze tekening gemaakt heeft en met welk doel is onbekend. Het vermoeden is dat vissers of piraten dit gemaakt hebben als punt van herkenning. Vervolgens wordt er doorgevaren naar de Ballestas eilanden. Tientallen vogelsoorten broeden hier, zoals albatrossen, pelikanen, rotspelikanen, aalscholvers, meeuwen en pinguins. Vroeger waren de eilanden hoofdzakelijk beroemd door de kwaliteit van de guano die Peru exporteerde naar Europa. Op de eilandjes wordt nu nog één keer per jaar de guano verzameld. Deze nitraatrijke uitwerpselen worden als meststof gebruikt en zijn economisch gezien zeer belangrijk voor Peru. Buiten de duizenden vogels zie je ook veel zeeleeuwen lekker luieren op de rotsen of zwemmen in de zee.
Na deze mooie excursie rijden we naar de Laguna de Huacachina. Huacachina is gelegen in een brede duinkom en ziet eruit als een verschijning uit een sprookje: een prachtige woestijnoase met in het midden een smaragdgroen meer dat wordt omringd door palmbomen. Huacachina is een bruisend backpackersdorpje met gezellige hostels en leuke barretjes. Het dorpje is klein en draait volledig om toerisme. We genieten hier van een kleine lunch met een verfrissend biertje. Daarna rijden we naar ons hotel voor deze avond: Hotel Villa Jazmin. Dit hotel wordt uitgebaat door een belg uit Sleidinge. We brengen een ontspannende namiddag door aan het zwembad. Zalig. We drinken deze avond onze eerste pisco sour. Deze nationale drank is een mix van pisco, eiwitten, suiker en limoen- of citroensap plus enkele druppels kruidenbitter. Het eten is op zijn belgisch: een bbq! En zo eindigt deze mooie dag!
Donderdag 10 mei
Na het ontbijt rijden we naar Nazca. Onderweg stoppen we voor koffie met iets lekkers erbij 🙂 en bij een prachtig uitzicht hebben we een kleine fotostop. De lijnen van Nazca, voluit, Lijnen en geogliefen van Nasca en Palpa, zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa’s van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven.
De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het is er bijna altijd windstil en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven. Vanop een kleine uitkijktoren heb je enkel uitzicht op de arbol (boom) en de manos (handen). Het beste uitzicht heb je natuurlijk door met een klein vliegtuigje over de lijnen te vliegen. Koen besluit dit te doen maar ik pas hiervoor. Na de mirador rijden we naar het vliegveld waar we Koen en ongeveer de helft van de groep achterlaten. Ik word samen met mijn overige medereizigers naar het hotel Majoro gebracht. Op het eerste zicht is het een mooi hotel met een prachtig nieuw zwembad maar de kamers zijn fel verouderd en dringend aan renovatie toe.
Met de achterblijvers ga ik om 12u lunchen in het hotel. De eerste vliegers waaronder Koen zijn rap terug. Verschillende mensen waren misselijk geweest in het vliegtuigje. Het was er heel warm en samen met de draaiingen van het vliegtuigje……De vlucht duurde ongeveer een half uurtje en was volgens Koen wel de moeite waard. Het duurt even voor je de lijnen/figuren kunt onderscheiden maar je hebt een mooi beeld van de tekeningen.
Eventjes verpozen aan het zwembad en we zijn klaar voor de namiddag activiteit: Buggies & sandboarding tour in Usaca Desert. We worden aan het hotel opgehaald in een buggy. Superleuk! We bezoeken eerst de Ocongolla Aqueducts. Dit zijn ondergrondse kanalen welke ongeveer 1500 jaar geleden gebouwd zijn door de vroegere inwoners van Nazca. De kanalen worden nu nog steeds gebruikt om water naar de velden te vervoeren. Hierna rijden we langs de Nazca rivier naar de archeologische opgraving van Cahuachi. We wandelen langs de verschillende ruïnes. We zien verschillende pyramides en tempels. In een van de zandduinen onderweg zien we overblijfselen van een oude begraafplaats. Het ligt er vol beenderen en schedels. Vervolgens rijden we verder langs de Nazca rivier en de kleine boerengemeenschap Tambo de Perro naar Usaka. Dit is een grote oase omgeven door prachtige zandduinen. In de woestijn rijden we met de buggy over de hoge zandduinen heen, een hele leuke ervaring! We hebben hier ook de mogelijkheid om te leren sandboarden. Martina legt uit hoe de sandboards te gebruiken en wat veilige technieken zijn om van de hoge duinen naar beneden te glijden. We zijn helemaal gezandstraald maar het was een superleuke namiddag.
Eventjes rap het zand wegdouchen in het hotel (triestige douche) en we zijn klaar om te gaan eten in het centrum van Nazca. Na een korte wandeling door het centrum gaan we eten bij een ingeweken duitser :). Zijn deur hangt vol met reclame voor visa maar betalen met visa kan niet. Blijkbaar moeten ze te lang op hun geld wachten, vandaar dat ze visa niet willen gebruiken. Los daarvan was het wel lekker eten.
Terug in het hotel proberen we te slapen maar de kamer zit vol muggen. Verschrikkelijk! Blijkbaar was dit bij iedereen zo. De kamers liggen rond het oude zwembad waar nog een beetje water instaat. Waarschijnlijk trekt dit de muggen aan. ’s Nachts ontdek ik dan ook nog een kakkerlak in de badkamer.
Vrijdag 11 mei
Vandaag worden we gewekt om 05:00. We hebben een lange rit voor de boeg. Door de muggen op de kamer hebben we slecht geslapen. Ook andere koppels werden geplaagd door muggen deze nacht. Het ontbijt was ook al niet bijzonder. Een hotel om rap te vergeten. Via de Panamericana rijden we naar Arequipa. De reis gaat door de kuststrook, maar het grootste deel van de reis zien we uit de ramen vooral dorre en droge woestijn. We stoppen regelmatig: aan een scheur in het oppervlak ontstaan door een aardbeving en in Yauca. Dit is een klein vruchtbaar gebied met olijfbomen en in het ‘centrum’ van Yauca kan je olijven, honing en stroop proeven en kopen. Natuurlijk stoppen we ook voor de koffie met iets lekkers erbij.
We zetten de lange, eentonige rit via woestijn en bergen, verder tot ongeveer 13u. We krijgen weerom een lekkere lunch in buffetvorm voorgeschoteld. Rond 18:15 u komen we dan aan in Arequipa, hotel Queens Villa.
Om 18:45u spreken we af voor een wandeling door Arequipa. Arequipa is de op een na grootste stad van Peru en ook de welvarendste. Het ligt in een vruchtbaar dal op 2325 meter hoogte en wordt bewaakt door drie indrukwekkende vulkanen: Misti, Chachani en Pichu Pichu. De vulkanen zijn op veel plaatsen in de stad te zien, maar het mooiste op het Plaza de Armas, waar ze het decor vormen voor de kathedraal en de fraaie zuilengalerijen rondom het plein. Arequipa wordt ook wel de witte stad genoemd, naar de witte gebouwen die zijn opgetrokken uit gesteente uit de vulkaan Misti.
We zijn blij dat we onze benen kunnen strekken. Wow het centrum met de verlichte kathedraal is prachtig. Echt een zuidamerikaanse sfeer. Martina laat ons ook het verschil zien tussen alpacawol en baby alpaca wol. Deze laatste heeft niets met een baby te maken maar komt van de keel van de alpaca. Is heel zachte maar ook dure wol.
We drinken een biertje op de Plaza Mayor met zicht op de kathedraal. Nog eventjes rondgewandeld, de supermarkt binnen en daarna ons hotel opgezocht. Er is een enorm kabaal aan het hotel. Ze zijn achter het hotel aan de weg aan het werken. Hebben wij weer chance.
Zaterdag 12 mei
We mogen vandaag wat langer slapen. Joepi! Na een lekker ontbijtje buiten op het terras gaan we Arequipa bezoeken. We bezoeken gezamenlijk het 16e eeuwse Monasterio de Santa Catalina. Dit complex, de topattractie van Arequipa werd in 1970 voor het publiek opengesteld na bijna 400 jaar als klooster dienst te hebben gedaan. De bewoonsters, de dochters van adel, brachten de gelofte van armoede bepaald niet in de praktijk. Op het hoogtepunt van het klooster waren de cellen luxueus ingericht met Engelse tapijten, zijden gordijnen enz. Het is vandaag nog gedeeltelijk in gebruik als klooster.
Het complex is enorm groot en is als een compleet dorp binnen in de stad, met smalle straten, pleinen, fonteinen, bogen en koepels. De straten zijn vernoemd naar Spaanse steden als Malaga, Cordoba, Sevilla en Granada. De gebouwen, gebouwd uit wit vulkanisch gesteente (Sillar), zijn opmerkelijk gekleurd met rood en indigo en overal staan bloemen zoals geraniums, wat het geheel enorm fotogeniek maakt. Er is te zien hoe de verblijven van de nonnen eruit zagen en door het complex lopend waan je jezelf enkele eeuwen terug.
Na dit bezoek is het tijd voor koffie waarna iedereen de rest van de dag vrij is. We gaan eerst naar het Museo Santuarios Andinos. Het is heel koud en donker in het museum. De grootste attractie van dit museum is een bevroren mummie. Het ijsmeisje Juanita werd in 1995 gevonden in de Amptuvulkaan op een hoogte van 6309 meter door de antropoloog Johan Reinhard. Waarschijnlijk was zij nog maar 12 of 13 jaar toen zij aan deze berg geofferd werd door Incapriesters, vermoedelijk in de periode 1450-1480. Doordat zij al die jaren in het ijs verborgen zat, zijn haar huid, spieren, haren en zelfs kleding nog intact. Ze wordt af en toe weggebracht voor meer onderzoeken maar vandaag is ze te bewonderen. De kleine Juanita in een glazen kist (die bevroren gehouden wordt) is een bijzondere aanblik. Onvoorstelbaar dat ze al zo oud en zo goed bewaard is.
Na een aperitiefje en een pizza, wandelen we tot aan de markt. Het is er echter zo chaotisch en Koen voelt zijn darmen een beetje kriebelen zodat we besluiten om enkele uurtjes in het hotel te rusten. Ik installeer mij aan het zwembad waar ook nog enkele anderen aanwezig zijn.
Deze avond gaan we met de groep eten maar we spreken af in het centrum. We willen eerst nog enkele foto’s nemen van de zonsondergang. Plaza de Armas met de kathedraal en op de achtergrond de vulkanen. Eten doen we in restaurant Zig Zag. Een echte aanrader. We eten alpaca filet en dit wordt gereserveerd op een steen. We moeten allemaal een papieren schortje aandoen. Fantastisch lekker!
Na deze heerlijke maaltijd keren we terug naar ons hotel. Het was een zalige dag!
Zondag 13 mei
Vroeg opstaan vandaag. Na een lekker ontbijtje laten we Arequipa achter ons en rijden we naar de Colca Canyon. Arequipa ligt op ruim 2300 meter hoogte en was het opstapje om te wennen aan de hoogte, want vandaag gaan we echt de hoogte in met als hoogste punt de Mirador de los Andes op 4910 meter hoogte. Ben benieuwd wat de hoogte gaat geven.
Met elke meter die we klimmen, wordt het landschap nog mooier. We stoppen bij een aantal mooie uitzichtpunten waar we ook lama’s, alpaca’s en vicuna’s zien, met op de achtergrond de vulkanen. Heel mooi! Vicuna’s zien we niet veel want ze zijn heel schuw. Bij onze stop onderweg krijgen we coca thee en bananen. Blijkbaar zou dit helpen tegen de hoogteziekte. We zetten onze rit naar het hoogste punt verder. Aan de begroeiingen kunnen we afleiden hoe hoog we ons bevinden. Boven de 4000 m zien we een soort groen mos dat slechts 1 mm per jaar groeit. Als we uitstappen aan de mirador voelen we onmiddellijk de hoogte: ijle lucht met als gevolg kortademigheid. Rustig stappen is de boodschap. Het is hier ook heel koud. Je kan een jas wel gebruiken. We hebben een prachtig uitzicht op de omliggende vulkanen, waarvan er één actief is en op dit moment een klein wolkje rook uitspuugt. Het is hier prachtig. En zoals overal waar we stoppen, staan ook hier weer Peruaanse vrouwen hun handgemaakte producten te verkopen. Na deze stop dalen we terug af. Door deze daling krijgt Koen nu plots last van de hoogte. Hij wordt misselijk. Maar als we in Chivay het restaurant bereiken waar we gaan lunchen gaat de misselijkheid over. Ook Ria heeft last van misselijkheid. Zij zal er echter de rest van de dag last van hebben. Na de heerlijke lunch in buffetvorm wandelen we naar het centrum van Chivay. We wandelen er eventjes door het centrum en over de markt. We hebben toch wel wat last van de hoogte. Hierna rijden we naar ons hotel La Casa de Mamayacchi. We hebben een kamer met 4 bedden :).Het is wel overal koud. We hebben een elektrisch vuurtje in de kamer maar dit wordt maar om 18u aangestoken. Brrr tis koud. Om 17u wordt er afgesproken om thermale baden te bezoeken maar we hebben geen zin en blijven in het hotel. Eventjes tot aan het kerkje gewandeld maar er is hier voor de rest niets te beleven. We hebben wel een mooi zicht op de actieve vulkaan. We hadden misschien toch beter mee geweest naar de thermale baden om op te warmen. Ik heb de rest van de avond een onderkoeld gevoel. We eten ’s avonds in het restaurant van de lodge en kruipen op tijd in bed, want we moeten heel vroeg op. Ik heb het nog altijd koud en kruip met kleren aan in bed.
Maandag 14 mei
Vandaag is het helaas mijn beurt voor protesterende darmen. Hopelijk heb ik er niet teveel last van. Onze wekker staat vandaag om 05:00 want we willen op tijd vertrekken naar de Colca Canyon om naar de condors te gaan kijken en we willen het beste plekje. Martina weet met al haar jaren ervaring exact waar we moeten staan. De spectaculaire Cañon del Colca is een van de diepste canyons ter wereld. Met een laagste punt van 3180 m is dit dieper dan de Grand Canyon maar de gemiddelde diepte is ongeveer 900 meter. De rit er naar toe, maar zeker ook de canyon zelf is van ongekend natuurschoon. Het is hier zo mooi!!! De Rio Colca stroomt hier langs hoge bergen (vooral vulkanen) en in de vallei er tussen hebben boeren op terrassen hun akkertjes gemaakt. Dit gebied is ook het domein van de majestueuze condor. Ons doel is dus de Cruz del Condor en de reden dat wij zo vroeg zijn, is dat in de ochtend op deze plaats de opwaartse luchtstromingen boven de canyon het sterkst zijn en daar maken de condors gebruik van. Gespannen staan we dus om 07:30 uur op het beste plekje te wachten op de condors…. Het duurt wel eventjes tot het warm genoeg is (thermiek) om de condors te laten zweven. Maar het wachten was de moeite waard. Ze zweven boven onze hoofden en ze zetten zich op een rots vlak voor ons. Prachtig! Wij zijn erg onder de indruk van deze zeldzame vogel die een spanwijdte van soms wel drie meter kan hebben. Het is niet makkelijk dit op foto vast te leggen.
Op de weg terug stoppen we bij een mooi uitkijkpunt op de vallei en bij het kleine dorpje Maca. Zoals overal staan hier ook kraampjes en kan je op de foto met een kleine alpaca. Uiteraard tegen betaling. Onze koffie- of liever theestop is dezelfde van gisteren. We drinken er terug coca thee en eten een banaan. Via het hoogste punt rijden we naar onze picnic plaats op 4400 m hoogte. Het is gelegen aan een meer, het mooie Lagunas de Llaganuco en het is er prachtig zitten. Wat een uitzicht! Warm is het echter niet. Het lunchpakket geef ik aan Koen. Ik beperk mij tot de banaan die erbij zit. Bananen zijn niet enkel goed voor de hoogte maar ook voor de darmen. Het is een lastige dag.
Onze eindbestemming voor vandaag is Puno waar we 2 nachten verblijven. Het laatste stukje rijden we via de stad Juliaca. De normale weg naar Puno is in slechte staat en daarom besluit de chauffeur de weg te nemen door Juliaca! Foute keuze :). Het is enorm chaotisch en we doen er enorm lang over om er door te geraken. De weg is ook hier enorm slecht. Het drukke centrum is wel de moeite waard om te zien. Het ene winkeltje naast het andere. Dikwijls per soort gegroepeerd. We zien hier hoe de Peruanen leven. Uiteindelijk komen we dan toch aan in ons hotel Casa Andina Standard Puno. Het is gelegen op 3830 m en het is het hoogste punt waar we slapen. We hebben hier de mogelijkheid om onze was te laten doen. Door de grote vermoeidheid gaan we niet uit eten maar eten we in het hotel.
Dinsdag 15 mei
Ook vandaag is er geen uitslapen bij. We worden gewekt om 06:15 u zodat we om 07:15 u kunnen vertrekken naar het Titicacameer. We zitten er vlakbij dus ver moeten we ons niet verplaatsen. Een leuke verrassing als we buitenkomen: we worden met fietstaxi’s naar de steiger vervoerd. Heel leuk! Het is koud en we kunnen onze jas goed gebruiken. Het Titicacameer is het hoogst bevaarbare meer ter wereld, 3850 m boven de zeespiegel, en vormt de natuurlijke grens tussen Peru en Bolivia. Het heeft een oppervlakte van circa 8000m2 . Van de vele eilanden in het meer bezoeken we eerst Isla Taquile. Het duurt ongeveer 1:45u om dit eiland te bereiken. Van de hellingen van Taquile is er een uitzicht over de wit besneeuwde bergtoppen van Bolivia.
Prachtig uitzicht. De cultuur is zeer levendig op Taquile, wat onder andere te zien is aan de traditionele klederdracht die door iedereen gedragen wordt. Aan de kleur van de mutsen kan je zien of iemand getrouwd is of nog vrijgezel is. Taquile is vooral bekend om zijn handwerk traditie die wordt beschouwd als een van de hoogste kwaliteit, niet alleen in Peru maar in de wereld. “Taquile en zijn textielkunst” zijn opgenomen in de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid door Unesco. Breien wordt uitsluitend uitgevoerd door mannen, te beginnen op de leeftijd van acht. De vrouwen maken uitsluitend garen en weven.
Ondertussen is het opgewarmd en hebben we geen jas meer nodig. We maken een wandeling op het eiland en worden dan opgewacht door enkele bewoners.Ze demostreren hun brei- en weefkunst. Ze dansen daarna voor ons en Koen wordt uitgenodigd om mee te dansen. Daarna worden de kraampjes geopend. We hebben natuurlijk gesponsord :). Daarna wandelen we terug naar de boot. We hebben van dit mooie eiland en zijn gastvrije bewoners genoten!
Na dit bezoekje varen we naar een ander eiland waar we een lunch krijgen. De lunch werd klaargemaakt in een oventje in de grond bedekt met stenen en bestaat uit kip, forel, aardappelen, zoete aardappel, groentjes en een warme banaan. Het was wel lekker maar niet echt warm. Daarna krijgen we nog een tas inca thee.
Vervolgens varen we naar de bekendste eilanden: Islas de los Uros. Deze drijvende eilanden van riet zijn genoemd naar de indianen die er wonen. We bezoeken een eiland en kriigen er via een demonstratie uitleg over hun manier van leven en de opbouw van de eilanden. Daarna zingen enkel vrouwen voor ons en wordt hun koopwaar uitgestald. Het oogt allemaal nogal artificieel. Volgens Martina wonen ze wel effectief op die eilanden….. Je hebt soms de indruk dat je jaren in tijd terugkeert maar niets is minder waar. Zonnepanelen en gsm’s hebben ook hier hun intrede gedaan.
Om 16 u zijn we terug. Terwijl Koen de was ophaalt, neem ik al vlug een douche. We krijgen deze avond voor het eten informatie over de Inca Trail. We gaan deze samen met Ria en Leo wandelen. Ik ben blij dat er nog een koppel uit de groep meegaat.
Om 18:30 u gaan we met de groep eten in een restaurant in het centrum van Puno. Na het eten blijven we niet lang hangen. Het is nogal luidruchtig. Er wordt gedanst en gezongen en aangezien het morgen een lange reisdag is, gaat iedereen vroeg naar bed.
Woensdag 16 mei
Om 05:45 u uit de veren zodat we op tijd kunnen vertrekken. Nog voor 7 uur rijden we Puno buiten. Het is een lange reisdag. Eindbestemming vandaag is Cuzco. Wat vliegen die dagen toch voorbij.
We zitten in een luxueuze slaapbus. Massa’s plaats. Zalig! Zo’n bus had ik wel elke dag willen hebben 🙂
Het is een heel ander landschap dan de voorbije dagen. Weiden met koeien en alpaca’s, hier en daar een huisje en een meertje met op de achtergrond de bergen, soms nog met besneeuwde toppen. Zoals op alle wegen in Peru zie je ook hier veel kruisjes langs de weg staan waar mensen verongelukt zijn. Op de lange eentonige wegen zijn er veel verkeersdrempels. Kwestie van de snelheid in te tomen en de mensen alert te houden. We hebben een mooie fotostop op ongeveer 4310 m hoogte. Na een lekkere lunch voor 50 sol pp incl drankje rijden we verder.
Onze volgende stop is in een klein dorpje Checacupe waar nog een oud inca touwbrugje is. Inca touwbruggen zijn eenvoudige hangbruggen over kloven en rivieren gebouwd door het Inca-rijk. De bruggen waren een integraal onderdeel van het Inca-wegennet en illustreren Inca-innovatie in de techniek. Bruggen van dit type waren nuttig omdat de Inca-mensen geen gebruik maakten van wieltransporten – het verkeer was beperkt tot voetgangers en vee – en ze werden vaak gebruikt door Chasqui-hardlopers die berichten afleverden in het hele Inca-rijk. Mits een kleine vergoeding kunnen we dit brugje oversteken. De vergoeding werd door Martina betaald uit de gemeenschappelijke pot.
We komen stilaan in de buurt van Cusco. De grote bus mag niet tot in het centrum van Cuzco. In een stelplaats stappen we over op 2 kleine busjes. Rond 16:30 u komen we in het hotel Casa Andina Koricancha.
We maken onze rugzak voor de volgende dagen klaar. Onze grote valies blijft in het hotel in Cuzco. Die zien we pas zaterdagavond terug. Om 17:30 u hebben we dan een afspraak met de organisatie die de Inca Trail organiseert. Nu begint het toch wel te kriebelen. Ze vertellen ons tevens dat het zwaarder zal zijn. De toeristische route waarbij het eerste stuk 6 km doet over de stijging van 2100 naar 2750, is beschadigd door een landverschuiving en wordt momenteel hersteld. De oude Inca Trail wordt nu gebruikt maar is zwaarder. Het eerste stuk is maar 4 km lang maar de stijging blijft hetzelfde. Het zijn ook overwegend trappen: stenen in alle maten.
Om 18:30 u hebben we afgesproken voor een wandeling door de stad. Brr het is wel frisjes. Cuzco is natuurlijk ook hoog gelegen: 3330 m. De Plaza de Armas is een heel mooi plein. Ik ben blij dat we hier volgende week een paar vrije dagen hebben. Met enkele van de groep gaan we, op voorstel van Martina, eten in Jack’s Café. Het is inderdaad een aanrader: hele lekkere broodjes.
Donderdag 17 mei
Vandaag is om 06:45 u op te staan zodat we om 08:00 u kunnen vertrekken voor een bezoek aan de Heilige Vallei. De valiezen blijven achter in het hotel. We wandelen een stukje tot de plek waar de bus ons komt oppikken.
We rijden naar Pisac waar we eerst de inca ruïne Qantus Raqay gaan bezoeken. Martina had gezegd, we moeten vroeg zijn. En inderdaad als we toekomen is het nog vrij rustig maar tegen de tijd dat we weer vertrekken zijn de toeristen toegestroomd. De steile berghellingen met terrassen en de prachtige architectuur zijn kenmerkend voor de voormalige vestingstad. Er bevindt zich hier ook een van de grootste Inca-begraafplaatsen.
Na dit mooie bezoek rijden we naar het centrum van Pisac waar we vrije tijd hebben om over de kleurrijke markt te dwalen. We zetten ons echter eerst op een terrasje voor een verfrissende drank. Zalig genieten.
Als je wat handgemaakte souvenirs wilt kopen, dan is deze markt een populaire plek om dit te doen. Het is wel een mooie markt maar iets kopen doen we niet. De rugzak die we bij hebben moeten we ook meesleuren op de Inca-Trail, dus hoe minder er in zit hoe beter. 🙂 We zien Kees en Elly op een terrasje zitten en sluiten ons hier bij aan. Daarna gaan we met de groep iets eten.
Na de lunch rijden we naar Urubamba waar we deze avond verblijven in ‘La Casona de Yucay Hotel II‘. Deze accommodatie is gevestigd in een prachtige, oude koloniale hacienda daterend uit 1810. Het is een prachtig hotel met een schitterende aangelegde tuin. Het is er zalig vertoeven. Veel honger hebben we ’s avonds niet maar we willen toch wel een kleinigheidje eten zonder dat we naar het restaurant moeten gaan. We gaan eerst iets drinken in de bar en zien dat er verschillende van onze groep zitten. Je kan er ook een kleine snack eten. Ideaal! Het was een leuke avond. Laat maken we het niet want morgenvroeg om 06:00 u komen ze ons halen voor de 2 daagse Inca Trail. Naast mijn lastige darmen heb ik nu ook een zere keel. In de lobby van het hotel staat er steeds warm water om zelf thee te zetten. Dat komt dus goed van pas. Hopelijk kan ik goed slapen.
Vrijdag 18 mei
Vandaag om 05:00 start de dag waar we met spanning naar uitgekeken hebben: de Inca Trail. We gaan deze 2 daagse Inca Trail samen met Leo en Ria lopen. Dat is wel leuk. Martina komt ons deze morgen uitwuiven. We zien haar deze avond in het hotel in Aguas Calientes terug. De kleren en toiletzak die we overdag niet nodig hebben, mogen we aan Martina geven. Zo moeten we dit niet meenemen in de rugzak op onze wandeling. De rugzak weegt al zwaar genoeg, zeker met het water dat we meenemen. Ook onze wandelstokken hebben we bij en voor het geval het gaat regenen hebben we regenponcho’s bij. Dus we zijn op alles voorbereid.
De Inca Trail is al vele jaren beroemd over de hele wereld. Om verschillende redenen: De fantastische natuur met valleien, sneeuwtoppen en de grote variëteit aan planten, vogels en dieren. Het verbazingwekkende pad zelf heeft trappen en tunnels die deel uitmaken van een netwerk van 30.000 km aan paden van Mendoza in Argentinië tot de grens tussen Equador en Colombia. Je bezoekt tijdens je tocht ook de archeologische vindplaatsen langs de trail waarin we de organisatorische capaciteiten en de grote kennis van de Inca’s kunnen herkennen, met Machu Picchu als een meer dan waardig slot. De Inca Trail gaat via een beschermd natuurgebied van de peruaanse jungle en steppe en passeert verschillende inca ruines en indrukwekkende zichten. De incas gebruikten deze weg voor berichtgeving en pelgrimtochten naar Machu Picchu. Het oude Inca pad is 45 kilometer lang en brengt je in vier dagen naar Intipunku, de zonnepoort en toegangspoort tot de verborgen stad. Wij doen de korte of toeristische versie van ongeveer 10 km.
Mijn darmen zijn deze morgen helemaal van slag. Dit zal ook wel een beetje met de stress te maken hebben. Ook mijn keel is nog niet oké. Ik krijg nog een beetje warme kruidenthee mee. We worden om 06:00 opgehaald aan het hotel door Patricia, één van onze gidsen. In het busje zitten reeds 4 Oostenrijkers. Van Patricia krijgen we ook ons lunchpakket voor vandaag. Koen het zijne verdwijnt al rap in de vuilbak. Het ziet er ook niet zo smakelijk uit. De koekjes erbij wel:). We rijden naar het station van Ollantaytambo. We ontmoeten er ook nog 2 andere Nederlanders. Dat brengt het totaal van ons groepje op 10. De trein die voorzien is om 07:22 u maar een half uurtje vertraging heeft, brengt je normaal tot km 104 maar door het inkorten van de Inca Trail stappen we af bij km 106.
Het was een schitterende treinrit. We worden er opgewacht door onze 2de gids Liesbeth. Nu moeten we nog wachten op de Oostenrijkers die op een latere trein zitten. Waarom we daar moesten op wachten weet ik ook niet. Na de start zien we ze niet meer. De trekking start op 2100 m, naar een van de belangrijkste ruïnes van de Inca Trail “Wiñaywayna”, op 2750 m. Het is een langzame maar gestadige en lastige klim. Patricia loopt voorop (de Oostenrijkers niet meegeteld) en Liesbeth blijft bij de laatste (ikke dus). Na 100 m zie ik het al niet meer zitten. Ik denk dit lukt me nooit. De hoogte en de warmte maken het heel lastig. Regelmatig stoppen is dan ook van groot belang. Liesbeth heeft een flesje Aqua de Florida bij. WWe hadden dit op advies van Martina zelf ook gekocht bij een apotheker in Puno.
Wat het juist is, weet ik niet maar door er aan te snuiven worden je bloedvaten opengezet en krijg je meer zuurstof. Ik moet zeggen, het helpt wel. We proberen zoveel mogelijk van het uitzicht te genieten maar dit lukt toch niet altijd. Aan foto’s nemen denken we niet of te weinig. Achteraf heb ik daar wel een beetje spijt van. Maar ja, het was lastig! We zijn blij als we aankomen op onze lunchpost. Door de inspanning heb ik echter niet veel honger, enkel dorst. Een koekje eet ik wel op. Doordat we een andere route nemen passeren we de ruïne van Wiñaywayna niet. Je kan wel nog een stukje omhoog om deze te bezoeken. Patricia heeft dit met de Oostenrijkers gedaan. Ze waren dan ook 45 minuten voor ons op de rustpost. Om dit met ons ook te doen is er geen tijd meer. Na een half uurtje pauze moeten we al verder.
Het tweede stuk is veel makkelijker. De trappen zijn er nog wel maar het is veel minder steil. Het gaat een beetje op en af. Dan komen we aan het laatste stuk voor de zonnepoort. We rusten eerst eventjes uit. Maar amaai, als we de bocht doorgaan valt onze mond open. De eerst volgende 10 meter zijn grote rotsblokken steil omhoog. We moeten op handen en voeten naar boven klauteren. Liesbeth neemt onze wandelstokken over zodat we onze handen vrijhebben. En dat is nodig! Gelukkig is het na deze klimpartij niet zo lastig meer. Nog 10 pittige minuutjes scheiden ons nog van de zonnepoort, vanwaar we een eerste blik kunnen werpen over het prachtige Machu Picchu. En dan is het zover! Om 14:30 u komen we op 2720 m hoogte aan bij de zonnepoort oftewel Intipunku. Wij vallen in elkaars armen. Het is zo een grote voldoening Machu Picchu vanop de zonnepoort te mogen aanschouwen. We nemen enkele foto’s en genieten van het uitzicht.
Dan dalen we geleidelijk af naar Machu Picchu. Aan de afdaling lijkt geen einde te komen. Ik kan geen stenen en trappen meer zien. Opluchting als we uiteindelijk aan de uitgang van Machu Picchu komen. Heel leuk is dat we een stempel in ons paspoort krijgen dat we in Machu Picchu geweest zijn. Een souvenir van een onvergetelijke ervaring. Aan de uitgang is het aanschuiven om de bus naar Aguas Calientes te nemen. Het duurt ongeveer 20 minuten om naar het centrum te rijden. Liesbeth brengt ons naar hotel Flower’s House. We bedanken haar uitvoerig voor de enorme steun die ze was tijdens de wandeling. Samen met RIa en Leo zetten we ons in de lobby met een frisse pint. En dat smaakt :).
We zitten er nog niet lang als er enkele van de groep binnenkomen. Ze zijn uiteraard heel benieuwd naar onze dag en hebben bewondering voor deze unieke ervaring. Normaal gaan we vanavond samen met de anderen van de Inca Trail eten maar hier passen we toch voor. Onze pijp is uit. Na een deugddoende douche gaan we rap een pizza eten en om 20:00 duiken we reeds ons bed in. We hebben genoten van deze vermoeiende dag. De regenponcho’s hebben we niet nodig gehad, het was een warme dag. Maar de wandelstokken bleken van groot nut te zijn.
Ik maak mij de bedenking dat als ik had geweten hoe zwaar het was, ik er niet aan begonnen was. Echter na enkele dagen denk ik er anders over: ik zou het direct terug doen!
En oh ja, mijn darmen zijn tot rust gekomen 🙂
Zaterdag 19 mei
Wake up om 03:45 u! Na zo een vermoeiende dag als gisteren is dit vroeg. We raken dan ook moeilijk op gang. Alhoewel pijnlijke spieren hebben we niet. Onze fitness heeft toch zijn vruchten afgeworpen. We komen als laatste in de ontbijtzaal en moeten ons al haasten. Om 04:30 u worden we in ons hotel door Patricia opgehaald. Ook de rest van onze groep vertrekt met Martina om 04:30 u. We gaan naar de startplaats van de bussen om naar Machu Picchu te rijden. Het is nog wachten tot 05:30 vooraleer de eerste bussen vertrekken. We kunnen algauw opstappen en zijn op tijd bij Machu Picchu. Om 06:00 u gaan de deuren open.
Wat is er zo bijzonder aan Machu Picchu? Machu Picchu is de meest bekende onder de Inca ruïnes. Hij is wereldwijd bekend. Men veronderstelt dat hij gebouwd is rond de helft van de 15de eeuw en werd ontdekt door de Amerikaanse Historicus Hiram Bingham in 1911. Het idee dat deze stad, bovenop een bergtop van 2400 meter en diep in het oerwoud in de binnenlanden van Peru, ooit door mensenhanden is gebouwd is al indrukwekkend. De massieve en oeroude Inca rotsblokken zijn hand voor hand naar boven gebracht om een stad voor het machtige indianenvolk te bouwen. Tel daar een uniek uitzicht bij op, bestaande uit eeuwenoude ruïnes, een heldergroene omgeving, reusachtige bergtoppen en achteloos kauwende lama’s en je hebt een onvergetelijke ervaring wanneer je Machu Picchu bezoekt. Machu Picchu is ook een van de zeven nieuwe wereldwonderen.
We krijgen een rondleiding door Patricia. De zon komt langzaam op en verspreid een magische gloed over de majestueuze ruïnes van de eeuwenoude stad en de omliggende bergtoppen van het Andesgebergte. Het is werkelijk super mooi! Spijtig genoeg krijgen we niet voldoende tijd om te wachten tot de zon volledig achter de bergen tevoorschijn komt. Patricia wil rap naar beneden. Achteraf blijkt dat de Oostenrijkers de berg Machu Picchu willen beklimmen en daarom moeten ze zich voor 08:00 u aanmelden. Hadden we dit geweten dan waren we zeker blijven wachten en had Patricia dit anders moeten aanpakken.
Na 08:00 hebben we ineens tijd genoeg. We bezoeken tijdens de rondleiding het hoofdplein, de koninklijke vertrekken, de tempel met de 3 vensters, de ronde torens, de heilige zonnetempel, de condor en de offer plaatsen. Na de rondleiding hebben we in principe vrije tijd om Machu Picchu op eigen ritme te bezoeken. Met ons ticket mogen we terug binnen maar we besluiten met zijn allen terug te keren naar Aguas Calientes. Het was heel mooi maar we hebben het wel gezien. Als we aankomen in Aguas Calientes gaan we eerst koffie drinken met een lekker stukje taart bij. In het dorp zien we een lange rij wachtenden om naar Machu Picchu te vertrekken. Busje komt zo 🙂
Het bijzondere aan Aguas Calientes is dat hier geen auto’s rijden. Alle materiaal en voedsel voor winkels, café’s, restaurants….., komen via de trein en worden met een karretje naar de betreffende zaken gebracht. Onvoorstelbaar, wat een werk. Ook het vuil wordt 1x dag terug meegenomen met de trein. Naast het treinstation is een grote overdekte markt, met aansluitend de winkelstraten en het plein waar een groot standbeeld van een Inka staat. Op dit plein genieten we op een bankje in de zon en eten we daarna een kleinigheidje.
We hebben dan om 13:30 u afgesproken in het hotel. Om 14:30 u nemen we de trein terug naar Ollantaytambo. Van hieruit worden we met de bus naar ons hotel in Cuzco gebracht. Het was een lange, vermoeiende maar prachtige dag! En morgen hebben we een vrije dag! We mogen uitslapen.
Zondag 20 mei
Geen wake-up call vandaag! Uitslapen, rustig ontbijten en we zijn klaar om Cuzco te gaan verkennen. We gaan eerst naar het Plaza de Armas.
De Plaza de Armas is een groot, mooi vormgegeven plein met winkels, restaurants en oude kerken.
Het plein wordt zelfs een van de mooiste koloniale pleinen van Latijns-Amerika genoemd. Je hebt er de mooie kathedraal, met aan de linkerzijde de Iglesia Jésus Maria en aan de rechterzijde de Iglesia del Triunfo. Aan de oostzijde van het plein vind je de Compania de Jesus. Deze kerk wordt de mooiste van Cuzco genoemd. Het plein is al meer dan 500 jaar het hart van het stadsleven. Het is er inderdaad heel fijn vertoeven. Op de vele bankjes de sfeer opsnuiven. Maar opletten dat je niet op het gras trapt want je wordt onmiddellijk teruggefloten. De agenten, en dan zijn de meeste nog vrouwen, zijn hier niet al te vriendelijk. We zullen dit de volgende dag nog ondervinden, helaas.
Er is vandaag een optocht voor de kathedraal. Er is dan ook veel volk op het plein. Wat echter de bedoeling is weten we niet. Er zijn vooral ook veel scholen vertegenwoordigd. Na een tijdje houden we het voor bekeken en zetten we onze wandeling verder. We wringen ons door de massa en begeven ons naar het volgende plein: Plaza San Francisco. Maar we keren op onze stappen terug en willen eerst een terrasje doen. Waar vinden we dit? We moeten niet al te ver zoeken.
Op het Plaza Regocijo vinden we verschillende terrasjes naast elkaar waar je kan eten en drinken. In het midden van het pleintje is een mooie fontein. Na deze kleine rustpauze slenteren we verder door het centrum. Via smalle straatjes met leuke winkeltjes komen we terecht op Plaza San Blas. Dit pleintje is niet zo groot. Naast een kerkje heb je er ook hier een mooie fontein. San Blas is de kunstenaarswijk van Cuzco. Vol met boetiekjes, straathandelaren en smalle straatjes waar je heerlijk kan verdwalen. Hatunrumiyoc is één van deze straatjes. Je vind er een muur met nauwkeurig uitgesneden stenen. Deze muur wordt beschouwd als een van de best geconserveerde bouwwerken van de Inca’s in de regio. De muur loopt bijna over de gehele lengte van de straat en laat op geweldige wijze zien welke ingenieuze bouwtechnieken deze oude beschaving toepaste. Vooral de twaalfhoekige steen die ongeveer halverwege de straat in de muur is geplaatst, is heel speciaal. Deze steen heeft twaalf perfect uitgehouwen hoeken en zijvlakken en is zonder cement in de muur geplaatst. De steen sluit zo naadloos aan, dat je er geen stukje papier tussen kunt krijgen.
Op het Plaza de Armas gaan we een koffie drinken in ‘Capuccino Café’. We zitten op een klein balkonnetje met zicht op de kathedraal. Wow, prachtig uitzicht en heerlijke koffie. Zalig! Hier willen we nog terugkomen.
Als de zon begint te zakken, zakt ook de temperatuur. Overdag was het aangenaam warm maar ’s avonds koelt het toch hard af. Een extra trui of jas zou wel van pas komen.
Deze avond gaan we met de groep eten. Het is de laatste avond dat we allemaal samen zijn. Morgenvroeg vertrekken er 8 personen naar het Amazone gebied. Vanavond hebben we de kans om cavia te proeven. Veel valt er echter niet te proeven want het is enorm uitgedroogd en we krijgen ook maar een klein stukje. We krijgen tevens een ‘workshop’ hoe we zelf pisco sour kunnen maken: een mix van pisco, eiwitten, suiker en limoensap plus enkele druppels kruidenbitter.
Na deze gezellige avond nemen we afscheid van enkele van onze medereizigers die naar de Amazone vertrekken.
Maandag 21 mei
Vandaag is onze laatste gezamelijke uitstap. We vertrekken om 07:50. De bus kan ons niet oppikken aan het hotel dus we moeten een eindje wandelen naar de bus. We hebben van Martina een Cuzco Visitor Ticket gekregen wat toegang biedt tot bijna alle belangrijke historische locaties in Cuzco en de Heilige Vallei. Ik had alles klaargestoken in de rugzak maar op het laatste besloten deze niet mee te nemen. Alles eruit genomen behalve het toegangsticket. Onderweg naar de bus vraagt Karin: heeft iedereen zijn ticket mee? Shit neen dus. Ook Jan heeft het zijne vergeten. We crossen terug naar het hotel. De rest gaat ondertussen naar de bus. Ze zijn hier echter enorm streng op het stilstaan langs de kant van de weg. Op het moment dat we terug aan de bus komen, komen er 2 vrouwelijke agenten op de motor aan. Helaas zijn ze niet voor rede vatbaar en krijgt de chauffeur een boete. Er zijn hier echt heel weinig parkeerplaatsen en als je langs de weg stilstaat word je direct teruggefloten, letterlijk en figuurlijk. Het zijn echt arrogante …….We leggen daarna allemaal samen om zijn boete te betalen. Het is tenslotte onze schuld. Jammer genoeg krijgt hij ook strafpunten op zijn rijbewijs. We rijden vandaag naar het binnenland. Naast een mooie fotostop stoppen we ook bij een akker waar ze aardappelen aan het rooien zijn. We worden er vriendelijk ontvangen, krijgen een uitleg en mogen zelfs eventjes helpen. Gelegen op een bergflank liggen de Inca-ruïnes van Moray. Ze liggen op 3500 m hoogte. De amfitheater-achtige opstelling maakt dat de ruïnes er elegant en eenvoudig uitzien. Toch is dit laatste niet waar. Elk niveau van dit archeologisch cirkelvormige wonder bestaat namelijk uit concentrisch aangelegde terrassen. De terrassen hadden ieder een eigen microklimaat en werden gebruikt door boeren om gewassen te testen en hun optimale groeiomstandigheden te bepalen. Samen met onze gids wandelen we naar beneden.
Na een kleine stop in het dorpje Maras rijden we naar de zoutpannen van Maras. Volgens de plaatselijke overlevering wordt daar al sinds de Incatijd zout gewonnen. Er zijn honderden zoutpannen aangelegd waar zout bronwater in wordt geleid. Dit water komt uit het binnenste van de bergen. Door de warmte van de zon verdampt het water, het zout blijft liggen. Uiteraard zijn hier ook winkeltjes waar je het zout kan kopen. Wat we dan ook doen 🙂
Hierna rijden we naar Chincheros, een oorspronkelijk Inca stadje waar we bij een familie in traditionele klederdracht lunchen. We krijgen er tevens een demonstratie over het bewerken van alpaca wol. De producten die met deze wol gemaakt hangen overal te koop. We wandelen daarna door het centrum. We bezoeken een mooie koloniale kerk en zijn er ruines van een oud Inca paleis te bewonderen. Het plein staat vol met de plaatselijke bevolking en hun koopwaar. Het oogt eigenlijk allemaal een beetje te toeristisch maar het was een leuke dag.
Deze avond gaan we eerst aperitieven in een leuk café op het Plaza de Armas. Een heel uitgebreid aanbod aan dranken, waaronder verschillende belgische bieren. Eten doen we in Incanto, een italiaans restaurant. Een aanrader.
Dinsdag 22 mei
Vandaag is onze laatste dag in Cuzco. Na het ontbijt gaan we op stap. We wandelen eerst naar het belangrijkste heiligdom van het Inca-rijk. De huidige Iglesia de Santo Domingo was ooit de Tempel van de Zon, het meest luisterrijke complex van Cuzco. Via Plaza de Armas, wat is dit toch een mooi plein, wandelen we naar het Plaza San Franciso. Ook op dit plein staat, wat dacht je, een kerk! De 16e-eeuwse Iglesia de San Francisco. Deze kerk met een klooster is sober in vergelijking met andere kerken in de stad.
Mercado de San Pedro is een grote open markt waar alles van fruit, groente en vlees tot kleding en wierook wordt verkocht. Deze markt die zowel door de lokale bevolking als toeristen wordt bezocht, is een leuke bestemming voor degenen die graag shoppen en degenen die graag meer over de lokale cultuur te weten willen komen. Een foto van de lokale bevolking, meer bepaald de ouderen, is hier moeilijk want ze willen dit niet. Het is binnen vrij hectisch dus gaan we rap terug naar buiten.
Zowel in de markthal als buiten de markthal staan de verkopers met hun waren. We zien ook stalletjes waar ze cavia’s verkopen. We proberen hier toch een foto van te nemen.
We zakken terug af naar het Plaza de Armas. We worden steeds terug naar dit mooie plein getrokken. We willen de mooie kerk bezoeken met ons Cuzco Visitor Ticket maar dit is niet inbegrepen. Wel jammer. Betalen doen we niet dus laten we het bezoek aan ons voorbijgaan.
We doen het de rest van de dag rustig aan. We hebben geen zin meer om veel rond te slenteren. Terrasje doen, eten en shoppen, dat is het. We gaan op tijd naar het hotel zodat we onze valiezen al kunnen inpakken.
Voor deze avond hebben we gereserveerd in de Inka Grill op het Plaza de Armas. Heel lekker en een mooie afsluiter van ons verblijf in Cuzco.
Woensdag 23 mei – donderdag 24 mei
De laatste dag van onze rondreis is reeds aangebroken. We kunnen nog rustig ontbijten en om 09:30 u worden we opgehaald. Het zal een lange dag worden. Om 13:05 u plaatselijke tijd vliegen we van Cuzco naar Lima. We komen daar aan om 14:30 u. Ook onze bagage wordt uitgeladen. Dan is het wachten tot we kunnen inchecken voor onze vlucht Kl 744 naar Amsterdam. Al bij al gaat de tijd vlot vooruit. Mooi op tijd stijgen we op. We hebben dezelfde plaatsen op het vliegtuig. Lekker veel beenruimte. Na een aangename vlucht landen we zelfs vroeger dan voorzien. Terwijl we wachten op de bagage nemen we van iedereen afscheid. Het was een hele mooie rondreis, goed georganiseerd en toffe medereizigers. Door het soms vroege opstaan en de hoogte was het wel vermoeiend. De inca trail en Machu Picchu waren hoogtepunten maar ook de Colca Canyon was zeer mooi. De steden zoals Arequipa en Cuzco waren prachtig. Er was een mooi evenwicht tussen natuur en cultuur. Kortom een geweldige reis waar we met veel plezier op terug kijken.