GRIEKENLAND
RONDREIS GRIEKENLAND
22 mei 2017
Na eerder de griekse eilanden Kreta en Rhodos te hebben bezocht, willen we nu het vaste land ontdekken. Griekenland is een van de meest bezochte landen in Europa en toch een van de onbekendste. Drie kwart van het land is bergachtig, onbewoond en ongecultiveerd, een land met een woeste schoonheid. Toch bevinden de grootste en belangrijkste Griekse steden zich op het vasteland, zoals bijvoorbeeld Athene, Olympia, Thessaloniki en Delfi. Een derde van de bevolking woont in de hoofdstad, het culturele, financiële en politieke centrum.
We kiezen voor een rondreis bij ‘Essential Greece’. Het grootste deel van deze rondreis situeert zich in de Peloponnesos.We starten in Athene en eindigen op het strand in Thermisia. De dagen ertussen vertoeven we in de griekse geschiedenis.
Naast al deze historische bezienswaardigheden, idyllische bergdorpjes en pittoreske baaitjes is er ook de Griekse gastvrijheid en zeker niet te versmaden de Griekse keuken.
Maandag 22 mei
Vandaag vertrekken we naar Griekenland. Een beetje naar het onbekende. We hebben een paar dagen geleden de adressen al in onze GPS gestoken. Niet simpel. We zijn er een tijdje zoet mee geweest. De grootste hinderpaal is de schrijfwijze. Sommige steden worden op verschillende wijzen geschreven. Een mengelmoesje van grieks, engels, nederlands…. Sommige vonden we totaal niet terug. We hebben dan via google de coördinaten gevonden en die dan ingegeven in de gps. Missie geslaagd! Hopelijk verloopt terplaatse alles vlotter dan het installeren van de GPS :). Naast de GPS hebben we ook nog een gedetailleerde kaart gekocht. Kortom we zijn er klaar voor.
Met Brussels Airlines vertrekken we om 09:10 en vliegen we in 3 uurtjes naar Athene. Er is een 1uur verschil zodat het 13 uur is als we landen.
Het centrum ligt op 35 km van de luchthaven. We nemen de metro: 18 euro voor 2 personen; niet goedkoop. De crisis van een paar jaar geleden wordt ferm doorgerekend.
Na 45 min staan we in station Monastiraki. Nog 500 m stappen en rond 15 u zijn we in ons hotel: Hotel Fresh. Dit hotel is centraal gelegen en ligt op enkele minuten van het Omoniaplein en de oude markt. Alle trekpleisters van Athene liggen op wandelafstand.
Rap de valiezen aan de kant en we zijn klaar om het centrum te verkennen. Vanop het dakterras van ons hotel werpen we een eerste blik op de Akropolis. We wandelen naar het centrum en we zijn hier duidelijk niet alleen. Eerst een drankje en een hapje. De keuze van eet- en drankgelegenheden is enorm. Hierna doen we nog een verkenningstocht in de kleine straatjes van de wijk Plaka.
Plaka als echte woonwijk bestaat niet meer, maar is de laatste jaren omgetoverd in een toeristische trekpleister van Athene. Overal zijn souvenirwinkeltjes, restaurants en taverna’s die zich richten op de toeristen. De authentieke aantrekkingskracht van de wijk is hier echter niet mee verloren gegaan. Het is nog steeds bijzonder om door de nauwe, meestal steil omhooglopende straatjes te dwalen, waarbij de Akropolis altijd op de achtergrond te zien is. In Plaka bevinden zich nog veel Byzantijnse kerkjes. Zo vind je zelfs halverwege de drukke winkelstraat Ermou een klein kerkje: Kapnikarea.
’s Avonds drinken we eerst een aperitiefje op het dakterras van ons hotel. De verlichte Akropolis is zeer mooi. Eten doen we opnieuw in één van de kleine straatjes in de wijk Plaka.
Dinsdag 23 mei
Deze ochtend schijnt het zonnetje volop. Het belooft een mooie dag te worden. We starten ons bezoek aan Athene op op de grote centrale markt vlakbij ons hotel. Dit is een overdekte markt waar bijna alle Griekse producten te koop zijn. We wandelen door de gangen waar het vlees en de vis uitgestald ligt. Zeker eens de moeite waard. Hygiëne wordt hier niet hoog aangeslagen, brommers passeren langs het vlees, de verkopers staan er bij te roken….
Het belangrijkste doel vandaag is de Akropolis bezoeken. Akropolis betekent in het Grieks “het hoogste punt van de stad”. De Akropolis is de berg van 156m die zich midden in Athene bevindt. De Akropolis heeft een platte top en zeer steile hellingen en door de ligging is de Akropolis vanaf kilometers ver van Athene al te zien. De Akropolis werd ook wel de ‘heilige rots’ genoemd. De beschermgodin Athena had hier haar belangrijkste heiligdom. Op de Akropolis staan een aantal heilige tempels, allemaal gewijd aan verschillende goden, waarvan de belangrijkste godin Athene was. De belangrijkste gebouwen op de Akropolis van Athene zijn het Parthenon, de Nike-tempel, de Propyleeën en het Erechteion. De Akropolis kunt u alleen aan de westkant beklimmen. Onderweg naar de Akropolis hebben we een mooi uitzicht op Athene.
We nemen een ticket van 30 euro, wat niet goedkoop is. We nemen dit ticket omdat er naast de Akropolis ook andere bezoeken zoals Agora inbegrepen zijn.
Het eerste wat we zien als we door de kaartcontrole zijn, is het Odeion (theater) van Herodes Atticus. Dit was een overdekt theater voor muziekuitvoeringen, dat in de 2e eeuw door Herodes Atticus aan de stad Athene werd geschonken, ter nagedachtenis aan zijn vrouw. Het theater wordt nu gebruikt voor openluchtconcerten.
Als we verder lopen, blijken we niet de enigen te zijn. Veel andere toeristen beklimmen de trap die naar de Propyleeën leidt. De Propyleeën bestaan uit een rechthoekig gebouw met rijen Ionische en Dorische zuilen en had vijf deuren die toegang gaven tot de Akropolis. Het is de grootste entree van het tempelcomplex. Het werd gebouwd in 432 v. Chr. Naast de Propyleeën staat de Tempel van Athene Nike. Een heel mooi tempeltje.
Voorbij de Propyleeën liggen, boven op een rots, het Erechtheion en het Parthenon. Het Erechtheion verrees tussen 421 en 406 v.c. op de heiligste plek van de Akropolis. Hier streden Poseidon en Athene om het bezit van de stad. De tempel werd genoemd naar Erechtheus, een van de mythische koningen van Athene, en was zo gewijd aan zowel Athene Polios als aan Erechtheus Poseidon. Aan de zuidzijde vallen onmiddellijk de Kariatiden op. Deze vrouwenbeelden zijn kopieën maar 4 van de originelen staan in het Akropolismuseum. En dan hebben we natuurlijk het Parthenon. Deze tempel is een van de beroemdste gebouwen van de wereld. In 447 v.C. begon men aan de bouw. De voornaamste functie van de tempel was huisvesting van het 12m hoge beeld van Athene Partenos. Door de eeuwen heen is hij gebruikt als kerk, moskee en arsenaal. Hoewel het Parthenon niet gespaard is gebleven door de tand des tijds, is deze belichaming van de glorie van het oude Athene nog altijd het symbool van de stad. Er vinden ook constant renovaties plaats. Een kant staat volledig in de steigers. De binnenkant mag sinds 1975 niet meer betreden worden. Er staan ook overal wachten. Aan sommige stenen mag je zelfs niet aankomen.
Het volgende bezoek is de Agora. De Agora (markt) ligt onderaan de Akropolis in het centrum van Athene. Het is een behoorlijk gebied, waar je verschillende ruïnes en archeologische bezienswaardigheden kunt bezoeken. Hoogtepunten zijn de Stoa van Attalus met zijn fraaie zuilen en de tempel van Thission (Temple of Hephaistos).
Na het bezoek aan de Agora is het tijd voor een pauze. In de buurt zijn er tientallen adresjes. Met een mythos genieten we na van ons bezoek aan de Akropolis.
We wandelen verder door de kleine straatjes en komen op een mooi pleintje: Plateia Mitropoleos. Op dit pleintje bevindt zich de kathedraal Mitropoli en het 12de eeuws kerkje Panagia Gorgoepikoös. Dit kleine kerkje wordt meestal Mikri Mitropoli (Kleine Metropolitaan) genoemd.
In het Vouligebouw aan de Plateia Syntagmatos zetelt het Griekse parlement. Ook bevindt zich hier het Graf van de Onbekende Soldaat. Soldaten van de Nationale Garde, in hun befaamde plooirokjes en op hun schoenen met pompons, houden de wacht bij het graf. De wisseling van de wacht gebeurt om 16 uur. We zijn hiervoor iets te vroeg maar besluiten toch te wachten op de aflossing. Wel leuk om eens te zien.
Hierna wandelen we naar het Akropolismuseum . We zijn in de veronderstelling dat dit ook inbegrepen is in het ticket van 30 euro. Helaas niet. Nog eens 5 euro te betalen. We laten het museum dan maar voor wat het is. Het is in ieder geval een mooi gebouw. Betonnen pilaren en een glazen vloer maken het mogelijk om te zweven boven de ruïnes, die bij de ingang te zien zijn.
We zetten onze ontdekkingstocht verder en komen bij de Tempel van de Olympische Zeus. Deze tempel is de grootste van Griekenland met afmetingen van 96×40 meter. Er staan nog slechts 15 van de 104 zuilen, maar deze laten al goed zien hoe enorm groot de tempel is geweest. Voor de Tempel van Zeus staat een poort gebouwd door keizer Hadrianus. Het was de poort van de oude stad naar de nieuwe stad.
Op het eind van de namiddag kopen we nog een t-shirt bij het Hard Rock Café voor Koen zijn verzameling. Het was aangenaam vertoeven in Athene. Voor een citytrip is dit zeker een aanrader.
Woensdag 24 mei
Na het ontbijt en het uitchecken, gaan we eerst naar de markt om wat fruit te kopen. Daarna nemen we een taxi naar Budget Cars. Na de formaliteiten kunnen we vertrekken met onze Nissan Micra. De weersvoorspellingen waren eerst fantastisch maar zijn kort voor ons vertrek omgeslagen: regen! En inderdaad we zijn nog geen half uur onderweg en het regent. De bui is echter van korte duur. Onze rit voorloopt voorspoedig. De gps doet het oké en de wegen zijn prima. Wolken en zon wisselen elkaar af. In het hooggebergte ziet het er niet goed uit. Het landschap is schitterend. Ik wist niet dat het gebergte hier zo uitgestrekt en hoog is. Door het weinige verkeer is het aangenaam rijden. Een nadeel; de grieken rijden gelijk zot. De pechstrook dient hier eigenlijk als eerste rijvak om de hardrijders te laten passeren.
We rijden eerst naar het klooster Osios Loukas. Dit klooster in het Parnassusgebergte werd rond 1011 gebouwd als uitbreiding van een kerk uit 944. De kerk en het klooster zijn een mooi voorbeeld van laat-Byzantijnse architectuur. De kerk is genoemd naar de kluizenaar en genezer de Heilige Lukas, die zich hier rond 940 vestigde met enkele discipelen. In de crypte van de kerk zien we zijn sarcofaag. In de kerk zelf zijn onder andere enkele mooi mozaïeken te zien. Ik had mij voorzien om een rok te dragen. Korte short is zowel voor vrouw als man verboden. Onder de knie (of tot op) mag wel. Op het einde van ons bezoek horen we het donderen en even later regent het lichtjes.
Op naar onze eindbestemming voor vandaag: Delfi. Onderweg passeren we een mooi dorpje: Arachova. Ik denk dat hier in de buurt enkele skicentra zijn.
In Delfi vinden we gemakkelijk ons hotel: Hotel Fedriades. Onze kamer is piepklein maar we hebben een heel mooi uitzicht over de Golf van Korinthe en de vallei van Pleistou. Helaas is het zwaar bewolkt. We nemen dan ook maar onze regenjas mee voor ons bezoek aan Delfi. Het is maar een kleine wandeling naar Antiek Delfi. Volgens de legende liet Zeus twee adelaars uitvliegen van de twee uiteinden van de wereld. Hun paden kruisten elkaar boven Delfi en daarmee was vastgesteld dat het het middelpunt van de aarde was. Vanaf het einde van de 8e eeuw v.C. was Delfi befaamd als de verblijfplaats van Apollo, en vanuit de hele antieke wereld trokken er mensen heen om de god te raadplegen.
Het is een mysterieuze omgeving en ideaal voor het orakel van Apollo; ook wel het orakel van Delfi genoemd. Het orakel van Delfii bepaalde voor lange tijd in de geschiedenis de lotsbestemmingen van de Griekse wereld. Het is tot op de dag vandaag één van de belangrijkste culturele bezienswaardigheden van Griekenland en ook wereldberoemd.
Het heiligdom van Apollo vormt het hart van het complex, waartoe ook een stadion en een heilige bron behoren. De hoofdingang bevindt zich bij een Romeinse Agora, vanwaar de heilige weg zich door de ruïnes van monumenten en schathuizen slingert. De resten van de tempel die nu nog zichtbaar zijn dateren uit de 4e eeuw v. C., maar de tempel heeft er gestaan sinds de 6e eeuw v.C.. Sinds Franse archeologen in 1892 de fundamenten hebben blootgelegd, is er het een en ander gerestaureerd om een indruk te geven van de grandeur van de tempel. Daarna bezoeken we het theater. Oorspronkelijk waren er 5000 zitplaatsen en het is één van de fraaiste van Griekenland. Zeer mooi met bovendien een schitterend uitzicht. Boven het theater, het is inderdaad een steile wandeling, liggen de ruïnes van het stadion. Het is een van de best bewaarde stadions van het land. Je hebt natuurlijk wel een beetje verbeelding nodig om hier een stadion in te zien.
Ondertussen is het lichtjes beginnen te regenen. We zakken af naar de ingang en het regent steeds meer. De rest van de bezienswaardigheden zal voor morgen zijn. In de hoop op beter weer. Dit is niet het griekse weer dat ik verwacht had ):. Als we ’s avonds op zoek gaan naar een restaurant is het gelukkig over. We lezen meestal wel eens de commentaren op tripadvisor en vinden nu ook weer een lekker restaurantje. Het einde van een mooie dag.
Donderdag 25 mei
Oef! Ik trek de gordijnen open en zie dat de zon schijnt. Joepi. Warm is het niet maar tot daar aan toe. Voor we naar Peloponessos rijden, willen we nog het heiligdom van de godin Athena bezoeken. Bij deze tempel staat het meest opmerkelijke en meest gefotografeerde monument: de ronde Tholos. De functie van het gebouw is onbekend. Het ronde bouwwerk dateert van het begin van de 4e eeuw v.C. en was oorspronkelijk omringd door twintig zuilen. Drie van deze zuilen zijn in 1938 opnieuw opgericht, zodat nu een indruk kan worden gekregen van de vroegere schoonheid van het gebouw. Ook hier is er bewaking. Het aanraken van de stenen is verboden.
Er staat een lange rit op het programma: +-245 km. Het is een mooie kustroute. We hebben gelukkig gans de tijd zon. Maar boven het gebergte zie je de donkere wolken hangen. Enkel de kuststrook is zonnig. Onderweg stoppen we enkele keren voor een fotoshoot en aan een kleine badplaats houden we een drankpauze. Op het strand, bijna met onze voetjes in het water. Zalig!
Via de nieuwe Rio-Antirriobrug komen we in Peloponessos. Dit is met 2.8 kilometer één van de langste hangbruggen ter wereld. Dit enorme schiereiland, dat vanwege de 6 km brede landengte bij Korinthe net geen eiland is, kent ook enkele van de spectaculairste landschappen en monumenten van het vaste land. Ons einddoel voor vandaag is Olympia. In Olympia aangekomen rijden we eerst naar ons hotel.
De reservering voor het hotel was oké maar wegens technische problemen (?) verwijzen ze ons door naar een ander hotel: Arty Grand Hotel, een 5 sterren hotel. Ons hoor je niet klagen :). We hebben een mooie kamer met een jacuzzi in de badkamer. Dat gaan we toch vanavond eens testen! Veel willen we vandaag niet meer doen. Een terrasje in de moderne stad Olympia. Veel meer dan een winkelstraat met enkele restaurants is dit niet. We zitten op een gezellig terrasje en reserveren ineens om er ’s avonds te eten.
Terug in het hotel installeren we ons nog even aan het zwembad. Spijtig genoeg is het koud voor een plons in het mooie zwembad. De donkere wolken krijgen steeds meer de overhand. ’s Avonds na 20u begint het dan te regenen; een echte stortbui. We zitten op een overdekt terras en hebben er geen last van maar ’t blijft toch jammer.
Vrijdag 26 mei
Het ontbijt deze morgen valt een beetje tegen. We hadden van een 5 sterren hotel toch iets meer verwacht. Het was wel uitgebreid en lekker maar de tafel was niet eens gedekt. We moesten alles zelf gaan zoeken. In onze andere hotels waren we beter gesoigneerd.
Het weer vandaag: half wolken en half zon met zo’n 23 graden. Dat valt best mee. We bezoeken vandaag Antiek Olympia. De bakermat van de Olympische Spelen. Elke vier jaar wordt hier nog steeds de Olympische vlam ontstoken om zijn reis te vervolgen naar de bestemming waar de Olympische Spelen gaan plaatsvinden. Olympia is een veelzijdige bezienswaardigheid met fraaie archeologische vondsten. Als je het archeologische terrein oploopt zie je aan de rechterhand de ruïnes van het oude Gymnasium. Het was omringd door een zuilengalerij en het trainingsveld voor de atleten. In het Palaestra trainden vroeger de worstelaars en vind je aangrenzend aan het Gymnasium.
Een beeld van Zeus van 12 meter hoog werd vervaardigd in het atelier van Phidias. Het beeld van Zeus is tegenwoordig te zien in het museum van Olympia. De Zeustempel is een indrukwekkende bezienswaardigheid. Hoewel alleen brokstukken van zuilen zijn overgebleven, blijkt toch de grandeur van deze Dorische tempel uit de 5e eeuw v.C.
De Hera-tempel, waarvan nog een aantal zuilen te zien zijn, mag je niet missen tijdens je bezoek. Hier wordt voor de zuilen de Olympische Vlam ontstoken.Iets meer naar het oosten zie je de oude schathuizen. De gebouwen zijn tempelachtig en oorspronkelijk lagen hier de offergraven aan Zeus.
Het stadion is de plek waar de spelen destijds hebben plaatsgevonden, zonder stenen tribunes. Hierdoor konden er meer toeschouwers plaatsnemen. Het heeft toch wel iets speciaals. Ik probeer mij voor te stellen hoe het hier moet geweest zijn. Nadat we hier zijn uitgekeken, gaan we naar het Archeologisch Museum. Dit museum gebouwd tegenover het opgravingsterrein, is één van de rijkste musea in Griekenland. Afgezien van de centrale hal zijn de tentoonstellingsruimten chronologisch geordend over twaalf zalen, van de prehistorie in de ingangshal met de klok mee via de klassieke periode naar de Romeinse tijd. In één van de zalen zie je een mooi beeld van Hermes. Nog eventjes uitrusten op een terrasje en we kunnen er weer tegen. Vandaag rijden we de bergen in naar de Lousioskloof. Er loopt een mooie weg die we, zo dachten we, een heel eind konden volgen. Maar plots is de weg afgezet. Zonder enige waarschuwing! Bijna waren we door de wegversperring gereden. We zijn dus aangewezen op de kleine baantjes. Maar het landschap is prachtig. Ofschoon de Lousios slechts een zijrivier van de Alfeios is, bezit de rivier in de bovenloop één van de indrukwekkendste kloven in Griekenland. De kloof is 5km lang en bijna 300m diep in het smalste en spectaculairste deel. Op de steile kliffen van de kloof staan middeleeuwse kloosters en kerken. Er zijn gemarkeerde wandelroutes uitgezet die enkele van de hoogtepunten van de streek met elkaar verbinden. De schilderachtige dorpjes zijn een goede uitvalsbasis voor tochten. De wandelingen zijn wel voor geoefende wandelaars maar het is denk ik zeer de moeite waard. De weersvoorspellingen waren belabberd maar valt uiteindelijk goed mee. Wolken en zon wisselen elkaar af. We zitten vrij hoog dus de temperatuur is wat aan de lage kant.
in één van die dorpjes Dimitsana gaan we overnachten. Deze op een bergkam gelegen stad, met de rivier de Lousios aan 3 kanten, heeft prachtige uitzichten. Het is eventjes zoeken naar ons hotel: En Dimitsana. We vragen het eventjes in het dorp en vinden het dan gauw. Het ligt juist voor het dorpje. We worden zeer vriendelijk ontvangen. De kamer is mooi. Helemaal de sfeer van een berghotel. We krijgen een snoepje en een drankje als welkomstgeschenk. De airco hebben we niet nodig. We zetten zelfs eventjes de verwarming op.
We willen één van de kloosters bezoeken en vragen raad aan het meisje in het hotel. Ze wijst ons de weg naar Moni Filosofou, het oudste klooster in het gebied. De Moní Filosófou is een beroemd Grieks klooster, bijzonder schilderachtig gelegen op de westelijke oever van de Lousios-kloof. Via een ongeloofelijk smal kronkelbaantje, gelukkig komen we geen tegenliggers tegen, rijden we verder. Er komt gelijk geen eind aan. Gelukkig is het uitzicht fantastisch. We nemen dan natuurlijk ook nog eens de verkeerde afslag. Gelukkig valt onze euro rap 🙂 Niet evident om te keren op een smal baantje met een afgrond naast maar gelukkig rijden we met een kleine auto en lukt het keren zonder problemen. Op dit moment zien we het klooster liggen. Fotogeniek. Dankzij het verkeerd rijden, hebben we nu een mooi zicht op het klooster. We rijden tot aan het klooster en moeten dan nog een stukje te voet verder.
Het klooster is in 963 gesticht en werd reeds eeuwen geleden verlaten. Het werd gebouwd in een natuurlijke uitholling van de steile rotswand, waarvan het nauwelijks te onderscheiden valt. Omdat het zo goed verscholen lag en moeilijk toegankelijk was, was het tijdens de Osmaanse overheersing één van de onderwijscentra waar de Griekse tradities en de Orthodoxe godsdienst vrijwel ongestoord werden bewaard en doorgegeven. Daarom droeg het in de volksmond ook de naam Kryfó Scholió (d.i. Verborgen School. De kloosterkerk is vrij goed bewaard, en bezit een fraaie achthoekige koepel, maar van de kloostergebouwen zijn alleen de muren bewaard.
Er zijn nog 3 andere toeristen. We worden vriendelijk ontvangen door de aanwezige monnik. Hij is echter moeilijk verstaanbaar, heeft een klein spraakgebrek. We mogen het kerkje bezoeken. Daarna nodigt hij iedereen uit om binnen te komen. We nemen plaats in een klein kamertje en krijgen water en een snoepje aangeboden. Ondertussen vertelt hij over het klooster. We hebben er spijtig genoeg geen woord van verstaan. We verstaan daarna wel dat ze er met 2 wonen: hij en nog een priester. Hij woont er al 8 jaar. Voor we vertrekken kopen we een kleinigheidje om te steunen. Gewoon geld geven doe je er beter niet.
Vanhieruit kan men verder afdalen in de Lousios-kloof en het op de andere oever gelegen klooster Prodromou bereiken. We zien dit aan de overkant liggen. De wandeling is 1700 meter en je doet er 45 min over, staat er te lezen. Je moet dan natuurlijk ook 45 min terug. We hebben daar nu geen tijd voor. Het zal voor een andere keer zijn.
’s Avonds eten we in het dorpje. Tis koud, we doen een trui en een jas aan. Jammer! In het restaurant brandt zelfs de haard. Een ding positief betreffende het weer : ondanks de vele wolken hebben we het droog gehouden.
Zaterdag 27 mei
Het bed was niet ideaal. Een springverenmatras en je voelde de veren zo zitten. Warm is het ook niet maar als ik de gordijnen opentrek, zie ik een stralende blauwe hemel. Benieuwd hoelang dit zal duren.
Na het ontbijt en het afscheid van het supervriendelijke meisje vertrekken we richting Stemnitsa. Onderweg zien we een wegwijzer naar het klooster Moni Prodomou. Dit klooster uit de 12e eeuw, ingesloten tussen steile kliffen op de oostoever, is de spectaculairste plek van de Lousios. De met fresco’s versierde kerk, waarvan de vorm wordt bepaald door de klif, biedt plaats aan twaalf monikken. We besluiten er toch eens naar toe te rijden. Een kronkelbaantje met vele haarspeldbochten van 7 km lang. Maar het uitzicht is inderdaad grandioos! De weg ligt hier en daar bezaaid met stenen.
Waarschijnlijk naar beneden gevallen door de neerslag van de afgelopen dagen. Onderweg worden we tegen gehouden door een kudde geiten, hun hond en hun herder. Het was een leuke kennismaking. Ook fantastisch om te zien hoe de hond voor onze wagen ging staan om de geiten te beschermen. Als we uiteindelijk aan een kleine kapel aankomen, moeten we nog 800 m te voet afdalen naar het klooster. Het uitzicht op de kloof is spectaculair. We beginnen onze afdaling. Als we aan het klooster aankomen, valt onze mond open. Wow, hoe hebben ze dit gedaan. Fantastisch. Zoiets hebben we nog nooit gezien: een hangend klooster. We mogen ook hier naar binnen. Weliswaar met een lange rok. Vrouwen mogen geen korte rok dragen en mannen geen short. Er hangt een voorraad kleren. We worden ook hier verwelkomd en krijgen een beetje uitleg. De fresco’s op de rotswand zijn mooi. In een kleine zitkamer staat ook hier water, sterke koffie en een zoet snoepje. Zwaar onder de indruk beginnen we aan onze tocht terug naar boven. Dat zal puffen worden. Het was echter meer dan de moeite waard. Echt uniek.
Aan de auto aangekomen, rijden we verder. In Stemnitsa houden we een drankpauze. De bewolking is reeds ferm toegenomen. Het was de bedoeling Mycene te bezoeken maar ook daar geven ze regen. Ik heb daar geen zin in en daarom rijden we ineens naar ons einddoel voor vandaag: Nafplion. De weg daalt en daalt. Van grote hoogte 944 m rijden we naar de zee. Hoe dichter we bij de zee komen hoe warmer het wordt. Het uitzicht op de baai is schitterend.
Onze gps brengt ons tot aan ons hotel: hotel Amalia. Na het inchecken, rijden we naar het centrum. Na het parkeren is het eventjes zoeken naar het oude centrum. Een nederlander ziet ons zoeken en wijst ons de weg. Nafplion is een aangename havenstad die in de schaduw van een grote rots ligt, waarop het Palamidi kasteel staat. In de buurt van de haven is het forteiland Bourzi met een Venetiaans fort. Nafplion was van 1829 tot 1834 de eerste hoofdstad van het bevrijde Griekenland. In 1831 werd de eerste president van Griekenland, Kapodistria vermoord in Nafplion, door twee fanatieke bewoners van de Mani. Bezienswaardigheden heeft Nafplion genoeg. In het centrum mag je de Vouleftiko Tzami moskee uit 1550 niet missen. Nog niet zo lang geleden is de oude moskee gerestaureerd. De functie van moskee is het fraaie gebouw inmiddels verloren. De oude vesting Palamidi pronkt boven de stad uit. De stad is ook verschillende interessante musea rijk en liefhebbers van cultuur en historie kunnen hier hun harten ophalen. Maar het is zalig om in de kleine, met bloemen versierde straatjes, rond te slenteren. Hier kun je niet ontkomen aan de vele gezellige tavernes, café’s en restaurants. Ook aan de boulevard vind je vele terrassen. We installeren ons op 1 ervan, met zicht op het forteiland, voor een hapje en een drankje. Het zonnetje schijnt af en toe en het is er zalig zitten.
’s Avonds eten we in een visrestaurant op de boulevard. De vis wordt eerst gewogen. Het komt eigenlijk vrij duur uit. Mijn pasta met zalm daarentegen was dan eigenlijk heel goedkoop en het was ook heel lekker.
Hier had ik wel een paar dagen willen blijven.
Zondag 28 mei
Vandaag rijden we naar onze eindbestemming Thermisia. De weersvoorzichten zijn weer niet denderend. Onder een bewolkte hemel rijden we richting Epidaurus. Op 10 km van Naplion ligt Tolo. Aan de zuidkant van Tolo ligt het haventje.
Dobberende vissersbootjes zorgen hier voor de sfeer. De centrale ligging van Tolo bied je de mogelijkheid om zelf archeologische sites als Epidaurus, Mycenae, Nemea, Korinthe en het kanaal van Korinthe te gaan bezoeken. Georganiseerde excursies met de boot kun je maken naar de Griekse eilanden Spetses en Hydra. Maar ook met de bus naar Sparta en Athene. Voor de kust liggen de onbewoonde eilandjes Koronisi en Romvi.
Volgens de reisgids vind je In Tolo alles voor de moderne toerist. Van traditionele Griekse taveernes tot een bouzouki club en van restaurants tot bars. Als toerist hoef je je in Tolo tijdens je vakantie niet te vervelen. Echter voor een passant is hier weinig te beleven. We wandelen eventjes door de winkelstraat, drinken een café frappé en zetten onze tocht verder.
Naar Epidaurus is het een half uurtje rijden. Als we er aankomen begint het helaas lichtjes te regenen. Het Epidaurus, ook wel Epidavros, amfi theater is het best bewaarde en mooiste oude openlucht theater van Griekenland. Het oude theater is gebouwd door de architect Polykleitos in de vierde eeuw voor Christus. Het ligt prachtig in een bosrijk gebied op de Griekse Peloponnesos en vroeger werden hier atletische evenementen, festiviteiten en theater voorstellingen georganiseerd. Op de achtergrond zie je de berg Arahneo. Als je geluk hebt kun je een echte voorstelling bijwonen in het antieke Epidaurus theater. Een schitterend schouwspel met een nog mooiere akoestiek. Een japanse toerist zingt er juist een aria en het klinkt inderdaad fantastisch.
Niet alleen kun je hier het amfi theater bezichtigen, maar ook het antieke stadion, de tempel van Apollo Maleatis, de tempel van Themis en de funderingen van de tempel van Artemis. Bij de ingang is het archeologisch museum. We vinden deze opgravingen niet zo indrukwekkend. Door de kou en de regen zijn we misschien ook niet meer zo geïnteresseerd.
We besluiten dan maar naar ons all inclusive strandhotel te rijden. Het is nog ongeveer een uurtje rijden door het mooie landschap. Eerst rijden we tot in Ermioni waar we de uurregeling van de ferrrie naar Hydra willen bekijken. Maar het is zo koud, 16°, en met die regen erbij, vertoeven we hier niet langer dan nodig. Nog 10 minuutjes rijden en we komen in ons hotel : Barcelo hydra Beach. Het zijn eigenlijk aparte gebouwen. Met een golfkarretje worden we naar onze blok gebracht. Ons zeezicht valt een beetje tegen. Tussen de bomen en de blok voor ons zien we inderdaad een beetje de zee. Het is een mooie omgeving.
We zijn juist voor 15u ingecheckt. Helaas is het restaurant maar tot 15u open. Normaal kan je ook eten aan de strandbar of zwembadbar. Maar door het slechte weer is er weinig te beleven. Een paar moedigen plonsen toch in het zwembad. Maar voor de rest is het hotel verlaten. Waar zijn al die toeristen? Na het uitpakken van de valiezen gaat we eventjes relaxen in de spa. Ik dacht dat het daar warmer ging zijn maar helaas. Bibber bibber.
’s Avonds drinken we een aperitiefje in de byblos bar/disco op het strand. We babbelen eventjes met iemand van het animatieteam. Het zijn Fransen en ze dacht dat we ook zijn. In het hotel zitten vooral Fransen, Polen, Italianen en Grieken. En Belgen vragen we? Wie? Belgen? Die komen hier slechts zeer sporadisch.
In het restaurant is ook zeer rustig. Dit hebben we nog niet meegemaakt. We kunnen in alle rust aan het buffet kiezen.
Maandag 29 mei
Benieuwd naar het ontbijt. Ook nu is er niet veel volk. Maar weinig tafels zijn bezet. Het ontbijt is uitgebreid en lekker! De weersvoorspellingen zijn iets beter maar nog niet zo denderend om aan het zwembad te liggen. Daarom gaan we vandaag het eiland Hydra bezoeken. Dit eiland ligt rechtover het hotel in de Saronische golf. Op dit over het algemeen droge eiland, wonen ongeveer 2000 inwoners die zich vooral met het toerisme en de visserij bezig houden. Hydra is een populaire bestemming vooral voor Atheners, omdat het eiland niet ver van de Griekse hoofdstad ligt. De naam ‘Hydra’ heeft het eiland te danken aan het feit dat hier in de oudheid veel waterbronnen waren.
Vanuit Ermioni vertrekt een aantal keer per dag een ferrie. De overzet duurt ongeveer 50 min en kost 7 euro pp per traject. We gaan boven zitten maar dat blijkt niet zo een goed idee. Het is niet koud maar we hebben veel last van de wind. De zee is ook vrij ruw. Ik ben blij als we op het eiland aankomen. Hydra heeft een rijke geschiedenis en dat merk je direct bij aankomst in de haven van Hydra. Bij het binnenvaren in de pittoreske haven zie je traditionele herenhuizen, kantelen, de marine-academie en musea. Erg leuk zijn de gezellige terrasjes en allerlei winkeltjes die verspreid liggen rond de haven.
Hydra-stad is het enige stadje op het eiland en het is hier verboden voor auto’s en motors. Je ziet er veel ezels, die voor de transport van goederen zorgen. Hydra-stad ligt tussen twee rotsachtige heuvels die bebouwd zijn met traditionele huizen. Opvallend zijn de stenen huizen met rode daken en blauwe deuren en ramen. We genieten volop van dit mooie stadje. Met de ferrie van 15 u keren we terug. We besluiten nu wijselijk benedendeks te blijven. Vooral bij het oversteken is de zee heel ruw. Pff nog slechter dan deze middag.
Terug in het hotel heb ik nog een afspraak in de hamman. Om dit alleen dit doen, nee niet leuk. Ben er dan ook rap weer weg.
Voor het aperitiefje gaan we terug naar de strandbar. Het is er gezellig zitten. We krijgen ook chips en nootjes bij de aperitief. Na het eten komen we terug voor nog een drankje. Maar wat blijkt: het is te betalen! Hé, het is toch all inclusive. Niet dus; van 19 u tot 20u en van 23 u tot 24 u is het all inclusive, de andere uren te betalen. We willen weer vertrekken want betalen willen we niet doen. We krijgen echter een drankje voor niets. Koen had de garçon ’s avonds een fooi gegeven en kijk dit werpt zijn vruchten af. Terug in onze kamer merken we dat onze frigo ook niet wordt opgevuld. Ook niet echt all inclusive. Voor de volgende avonden zullen we dan maar zelf onze drank gaan halen. ’s Nachts krijgen we het gezelschap van muggen.
Dinsdag 30 mei – vrijdag 2 juni
Vol verwachting trekken we de gordijnen open. En inderdaad de beloofde zon is er. Zalig! We zijn er volledig klaar voor. Om 10 u stipt staan we aan het zwembad. Eigenlijk is het zwembad maar open van 10 u tot 18 u. Raar. Allez je kan wel in het zwembad maar de redders zijn er maar tijdens die uren.
Ook aan het zwembad is het zeer rustig. Maar een derde van alle ligzetels is bezet. En we hebben het zwembad praktisch voor ons alleen. Dit is ook zo op woensdag. Een meisje van de hamman loopt de zetels langs om de liefhebbers een kleine massage te geven. Als ze vertrekt zegt ze heel enthousiast: morgen begint de zomer. Huh? Wat zou ze daarmee bedoelen? Donderdag tegen de middag weten we wat ze bedoelde. Tijdens de lunch in het restaurant zien we ze toestromen. Blijkbaar begint op 1 juni het zomerseizoen. Het hotel wordt ineens overspoeld door toeristen. Poolse nog wel. Gedaan met de rust. Ook ’s avonds is het verschil groot. Vrijdagvoormiddag blijven ze toestromen. Tegen de middag zijn we de drukte al beu.
Na 3 dagen genieten in de zon zijn we ook al behoorlijk uitgerust en een ritje door de streek lijkt ons dan ook leuk om te doen. Via Kranidi rijden we tot in Porto Heli. Er is eigenlijk niet zo veel te beleven. Op een terrasje aan de jachthaven van Porto Heli drinken we een lekkere café frappé. Via de kust rijden we tot in Ermioni waar we nog eens stoppen. Onze vakantie loopt op zijn einde. ’s Avonds in het restaurant is het niet te doen. Druk! Met joelende kinderen! Niet meer leuk. Het is van het ene uiterste in het andere.
Zaterdag 3 juni
De laatste dag van onze vakantie is aangebroken. Onze vlucht is pas om 16 u in de namiddag. We hebben rustig de tijd om te ontbijten en uit te checken. We hebben toch een kleine 200 km voor de boeg. Met de kleine baantjes in Griekenland zullen er toch wel een tijdje overdoen.
Onderweg passeren we het kanaal van Korinthe. Dit is toch wel de moeite om een kleine pauze te maken. Voordat het Kanaal van Korinthe werd aangelegd werden schepen op wagens over de 6 km smalle landengte bij Korinthe getrokken van de Golf van Korinthe naar de Egeïsche Zee, omdat de route om de Peloponnesos te gevaarlijk werd gevonden. Het kanaal werd op het einde van de 19e eeuw aangelegd.
Het lijnrechte kanaal is 6,3 km lang, 23 m breed en zo’n 8 m diep. De grote containerschepen kunnen nu zonder problemen om de kaap varen. Het kanaal wordt dan ook nog enkel door kleine vrachtschepen en plezierboten gebruikt. Je kan er ook een toeristische vaart doen. De zes bruggen (vijf voor het autoverkeer, één voor de spoorweg) die de Peloponnesos met het Europese vasteland verbinden, liggen ongeveer 70 m boven de waterspiegel.
Nu nog het laatste stukje. Vanaf hier kunnen we de autostrade nemen naar de luchthaven. Mooi op tijd kunnen we onze auto inleveren. Zo komen we aan het einde van een mooie vakantie.